ခူမီးတို႔ ဌာေနမွ အၿပန္

ခူမီးရိုးရာ၀တ္စုံေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာ့ကေလးသူငယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဧည္႔သည္တစ္ေယာက္ပါ… ဧည္႔သည္ဆိုတာ ဧည္႔သည္လို ေနရမယ္… ဧည္႔သည္တို႔ တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ဖို႔ လိုအပ္သလို မိမ္ိ အလည္အပတ္ေရာက္ေနတဲ႔ အိမ္ရွင္တို႔အတြက္လည္း အတတ္နိုင္ဆုံး ကူညီဖို႔ ေဖးမဖို႔ အၾကံဥာဏ္ေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အညာသားေတြက ခံယူထားၾကပါတယ္… အထူးသၿဖင္႔ မိမိလာေရာက္လည္ပတ္ေနတဲ႔ အိမ္ရွင္ေတြကိုမေစာ္ကားမိဖို႔ကလည္း ပိုၿပီး အေရးၾကီးပါတယ္… အခု ကၽြန္ေတာ္ အလည္အပတ္ေရာက္ခဲ႔တဲ႔ ေနရာေဒသဟာ ခူမီးတို႔ရဲ႔ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ အေၿခခ် ေနထိုင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ ဘူမိနက္သန္ ခူမီးေဒသဆိုလည္း မမွားဘူးလို ထင္ပါတယ္.. ဒါေပမယ္႔ ယခုအခါမွာ ခူမီးလူမ်ဳိးေတြအၿပင္ အၿခားလူမ်ဳိးမ်ားလည္း ၀င္ေရာက္ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနထိုင္လ်က္ ရွိၾကပါတယ္.. အိမ္ရွင္ ခူမီးေတြဟာ အိမ္ရွင္တာ၀န္ေက်ပြန္ၾကပါတယ္… အထူးသၿဖင္႔ ရြာတိုင္းရြာတိုင္းကို အလည္သြားတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကားကို သူတို႔နားမလည္သလို သူတို႔ စကားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း နားမလည္ၾကေပမယ္႔ သူတို႔အၿပဳံးကို သူတို႔ေစတနာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရင္ထဲကေန ခံစားလို႔ရပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားတဲ႔ ရြာတိုင္း ရြာတိုင္းဟာ မရွိမဲ႔ ရွိမဲ႔ထဲကေန အတတ္နိုင္ဆုံး ၾကိဳးစားၿပီး ၿပဳစုၾကပါတယ္… တင္ဘုန္းဆိုတဲ႔ ရြာက ဦးေလးၾကီးဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔လာတာၿမင္ရင္ ပလိုင္းတစ္လုံးကို ေက်ာမွာ လြယ္ၿပီး ေတာထဲကို တက္သြားတယ္… ၿပန္လာရင္ ဟင္းခ်က္စရာ တခုခုေတာ႔ ပါလာစၿမဲပဲ… သူ႔ပလိုင္းထဲမွာ ပါလာတာေတြဟာ သိပ္ထူးထူးၿခားၿခားေတြ မဟုတ္ပါဘူး……….၀ါးမွ်စ္ (၀ါးတုတ္)နည္းနည္းနဲ႔ တခါတရံ ခရု..တခါတရံ ဘာမွန္းမသိတဲ႔ အရြက္အနည္းငယ္ေတြပါ…. ဒါေပမယ္႔ သူရဲ႔ ေစတနာကို ခံစားရ.. နားလည္မိတဲ႔ အတြက္ ၀မ္းသာမိပါတယ္…. အဲဒီဦးေလးၾကီးကို ၿမင္ရေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ေတြ႔ဖူးတဲ႔ အညာက ဦးၾကီးေတြကို ၿမင္ေယာင္မိပါတယ္….

ဒါေပမယ္႔ အခုအခ်ိန္အခါမွာဆို အညာမွာ အဲလိုဦးၾကီးေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါၿပီ….. နည္းနည္းပဲ က်န္ပါေတာ႔တယ္…. အလြန္အင္မတန္ ရိုးသားတဲ႔ ဘာမွ ခြဲၿခားမႈ မရွိတဲ႔ လူကို လူလိုၿမင္တတ္တဲ႔ တိုင္းရင္းသား ဦးေလးၾကီးရဲ႔ ပုံရိပ္ကို အဲဒီရြာက ၿပန္လာကတည္းက စိတ္ထဲမွာ ပါလာခဲ႔ပါတယ္… အဲလို ၿဖစ္စဥ္မ်ဳိး အဲလို ပုံရိပ္မ်ဳိး အဲလို ေစတနာမ်ဳိးကို ၿမိဳ႔ၾကီးၿပၾကီးနဲ႔မွာ ဘယ္လိုမွ ရွာမေတြ႔နိုင္တဲ႔ ရွာလို႔မရနိုင္တဲ႔ ပုံရိပ္မ်ဳိးပါ…. ဓါတ္ပုံရိုက္မထားေပမယ္႔ ရင္ထဲမွာစြဲေနပါတယ္…

ေနာက္တရြာကေတာ႔ ေယာင္၀ဆိုတဲ႔ ရြာေလးပါ…. ရြာက လူလတ္ပိုင္း ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ပါ..  နာမည္ကေတာ႔ ဦးေၿပမင္းပါ…ဆရာရယ္… ရြာမွ အရင္က ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္တဲ႔သူေတြက အၿမင္မက်ယ္ဘူးေလဒီေတာ႔ တၿခားရြာ.. တၿခားလူမ်ဳိးထဲက အၿမင္က်ယ္တဲ႔ လူေတြက လြမ္းမိုးၾကတယ္..တၿခားသူေတြရဲ႔ လြမ္းမိုးမႈကို ခံေနရတယ္… ဒီေတာ႔ ရြာကလူေတြဟာ 

……..ကိုယ္႔ေဒသမွာ ကုိယ္ေနထိုင္ရင္း တၿခားသူေတြရဲ႔ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္ကို အလုိလို ေရာက္လာတယ္… ေခတ္သစ္လူမ်ဳိးေရးနယ္ခ်ဲ႔မႈကို ခံေနရတယ္…. ဒါေၾကာင္႔ ရန္ကုန္မွာ က်မ္းစာေက်ာင္းတက္ၿပီးတာနဲ႔ ရြာကိုၿပန္လာၿပီး ဦးေဆာင္မႈတာ၀န္ယူ ဆက္ယူေနရတယ္…………

ထိုကဲ႔သို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္လူငယ္/လတ္မ်ားကိုလည္း ၾကဳံဆုံခဲ႔ရပါေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကဲ႔သို႔ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အေရအတြက္က အနည္းငယ္သာ…ဆရာေမာင္ညိဳ၏ ေ၀ဖန္ခ်က္ေလးကို သတိရမိပါေသးသည္…

… နိုင္ငံ အႏွံ႔တြင္ ခူမီးလူငယ္မ်ား အေျခခ် ေနထိုင္ လာၾကျခင္းသည္လည္း ခူမီးလူမ်ဳိးတိုး၏ တိုးတက္ျခင္း တစ္ခုဟုဆိုနိုင္ေပသည္။ သို႔ရာတြင္ လူငယ္တိုင္းလိုလိုက ပညာသင္ယူၾကရန္ စိတ္မဝင္စားေတာ႔ဘဲ နိုင္ငံထြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ ေငြရွာရန္သာ စိတ္ဝင္စားၾကသည္က ခူမီးလူမ်ဳိးမ်ား၏ အနာဂတ္အတြက္ စိတ္မေအးစရာ အေၾကာင္းရပ္ တစ္ခုျဖစ္လာပါသည္။……..

အရည္အခ်င္းၿပည္႔၀ေသာ ခူမီးလူငယ္မ်ားစြာ ရွိပါသည္..သို႔ေသာ္ ထိုလူငယ္မ်ားသည္ နိုင္ငံရပ္ၿခားတြင္ ေရၾကည္ရာ ၿမက္နဳရာ သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကရင္း အိမ္ၿပန္ေနာက္က်ေနၾကပါသည္။ မိမိတို႔၏ ဘိုးဘြားေနေၿမကို ခ်စ္ၾကပါသည္။ ၿမတ္နိုးၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္အေရာက္ၿပန္ခ်င္ၾကေပမယ္႔…. အိမ္အၿပန္ေနာက္က်ေနၾကပါသည္……….မိမိေဒသ မိမိဘ၀အတြက္ ေမ်ွာ္လင္႔ခ်က္မ်ားကို ထုတ္ပိုးရင္း ၿပန္ဆင္ရင္းၿဖင္႔ …

မည္သူတို႔က ခူမီးနယ္ေျမေဒသ ႏွင္႔ ခူမီးလူမ်ဳိးတို႔၏ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖိဳးေရးကို တာဝန္ယူ လုပ္ေဆာင္ ေတာ႔မည္နည္း။

ဆိုေသာ ေမးခြန္းကို ေၿဖဆိုရန္ အခ်ိန္ေရာက္ရွိလာပါေတာ႔သည္။ ထို႔ၿပင္ ေခတ္ေရစီးသည္ တစစ ေၿပာင္းလဲလာပါသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ခူမီးေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ အိုင္အာစီ (အၿပည္ၿပည္ဆိုင္ရာ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႔)၊ UNDP ။ WFP ၊ ACF ၊ MCC ၊ Kurna (Myanmar ) စသည္႔ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားစြာသည္ ေဒသအတြင္း ၀င္ေရာက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္လွ်က္ရွိပါသည္။ ေဒသရွိ ပညာတတ္လူငယ္မ်ားအတြက္ အလုပ္အကိုင္အနည္းငယ္ ရရွိခဲ႔သလို ေဒသေန ၿပည္သူမ်ားအေနၿဖင္႔ အသိပညာအနည္းငယ္မွ် တိုးတက္လာပါသည္။ ဘာေၿပာေၿပာ ေကာင္းေသာ ေၿပာင္းလဲမႈဟုပင္ ဆိုလို႔ရပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ခူမီးေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကား ေရႊၿပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀းၿမဲ….

…………..ဒီမိုကေရစီ စနစ္တြင္ မိမိတို႔ျပည္နယ္ ျမိဳ႕နယ္ အလိုက္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကရာ မိမိတို႔ ခူမီးလူမ်ဳိးတို႔တြင္ ေျပာတတ္ဆိုတတ္ၾကေသာ ပညာတတ္မ်ားမရွိပါက ခူမီးလူမ်ဳိးမဟုတ္ေသာ တျခားသူမ်ားက ခူမီးနယ္ေျမကို အုပ္ခ်ဳပ္ေပေတာ႔မည္၊ ထိုသို႔သူတပါး၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ ေနရပါက ခူမီးလူမ်ဳိးတို႔ ရသင္႔ေသာ အခြင္႔အေရးမ်ားကို အျပည္႔အဝ ရနိုင္မည္မဟုတ္သည္႔ အျပင္ ခူမီးလူမ်ဳိးႏွင္႔ ခူမီးနယ္ေျမသည္ သူတပါး၏ ဝါးမ်ဳိျခင္းခံရမည္…………

အေၿဖကား ဆရာေမာင္ညိဳေထာက္ၿပသလို ရွင္းေနပါသည္။ ထိုသို႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားတြင္ ၀န္ထမ္းအၿဖစ္ ေဒသခံလူမ်ဳိးမ်ားကို ေအာက္ေၿခအဆင္႔မွ အရာရွိ၊ မန္ေနဂ်ာ အဆင္႔အထိေရာက္ေအာင္ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာ ခ်မထားေသာေၾကာင္႔ ၿဖစ္သည္။ အမ်ားအားၿဖင္႔ အေတြ႔အၾကဳံ၊ အသိပညာ မ်ားသည္ဆိုေသာ အေၾကာင္းၿပခ်က္မ်ားၿဖင္႔ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အုပ္ခ်ဳပ္မႈပိုင္းတြင္ တၿခားေဒသမွ လူမ်ားသာ တာ၀န္ယူၿမဲ ယူဆဲသာလွ်င္ ၿဖစ္ပါသည္။ ၄င္းတို႔ ေထာက္ၿပသည္႔ အဓိက အေၾကာင္းၿပခ်က္မွာ ကြန္ၿပဴတာကၽြမ္းက်င္မႈႏွင္႔ အဂၤလိပ္စာ အရည္အခ်င္း၊ လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကဳံတို႔ကို ေထာက္ၿပၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ လိုအပ္ေနသည္ဆိုေသာ္လည္း လုပ္ငန္းခြင္အတြင္း တိုးတက္မႈရေအာင္ သင္ၾကားေပးသည္႔ အစီအစဥ္လည္း လုံး၀မရွိပါ…အဘယ္ေၾကာင္႔ပါနည္း။ ……

….လူတိုင္းကိုယ္႔ကံၾကမၼာကို ကိုယ္လြတ္လပ္စြာ ဖန္တီးနိုင္ခြင္႔ ရွိရမည္။….

ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကသည္႔ စကားလုံးကေတာ႔ မက္ေလာက္စရာ…ဖန္တီးနိုင္ခြင္႔ရွိရန္ ေရခံေၿမခံကို ဖန္တီးေပးမထားပဲႏွင္႔ ၄င္းစကားသည္ အဆန္မပါ..အသံသာ ပါသည္႔ သၾကၤန္အေၿမာက္သာ ၿဖစ္ေနေပလိမ္႔မည္။ ထို႔သုိ႔ အေၿခအေနမ်ားတြင္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဟူေသာ သကာဖုံးၿပီး ေပၚေပါက္လာသည္႔ အေမရိကန္ ေဒၚလာ သန္း ၁၂၀ တန္း ကုလားတန္ၿမစ္ေၾကာင္း ဘက္စုံသုံး ပို႔ေဆာင္ေရး စီမံကိန္း…. ၄င္းစီမံကိန္း၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အိႏၵိယနိုင္ငံ၏ အက်ဳိးအၿမက္အတြက္ ၿဖစ္သည္။ ေဒသခံမ်ားအတြက္မႈ အလုပ္အကိုင္အခြင္႔အလမ္းမ်ား ေပးမည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း INGO, UN အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကဲ႔သုိ႔ပင္ ေအာက္ေၿခ၀န္ထမ္းအဆင္႔မွ်သာ ဖန္တီးေပးၾကမည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ ၄င္းစီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေပၚေပါက္လာပါက လူတန္းစား အလႊာသုံးလႊာ ေပၚေပါက္လာပါလိမ္႔မည္။ ပထမ အလႊာမွာ နိုင္ငံၿခားသား အရင္းရွင္မ်ား၊ အလုပ္ရွင္မ်ား၊ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားၿဖစ္သည္။ ဒုတိယ အလႊာမွာ ရခိုင္၊ဗမာ အစရွိသည္႔ တိုင္းရင္းသား အရင္းရွင္းမ်ား၊ ၀န္ထမ္းမ်ားၿဖစ္ၿပီး တတိယ အလႊာမွာ ေဒသခံ တိုင္းရင္းသား ခူမီး အလုပ္သမားမ်ား၊ အလုပ္လက္မဲ႔မ်ား ၿဖစ္ပါလိမ္႔မည္။ ၄င္းသည္ ၾကီးမားေသာလူမႈေရး ေၿပာင္းလဲမႈၾကီးတစ္ခုၿဖစ္ပါသည္။ ၄င္း social change မွ social crisis ေပၚေပါက္လာမည္ကို စိုးရိမ္မိပါသည္။ အက်ဳိးဆက္ အေနၿဖင္႔ ထိုလူမႈေရး မေက်နပ္မႈမ်ား ပဋိပကၡမ်ားသည္ ၾကီးမားေသာ လူမႈေရး ေပါက္ကြဲမႈမ်ား ၿဖစ္လာပါလိမ္႔မည္။ ကၽြန္ေတာ္ အေနၿဖင္႔ အဆိုးၿမင္တာလည္း ၿဖစ္နိုင္ပါသည္။

၄င္းကို ဘယ္လို ကာကြယ္ရမလဲ။ ဘယ္လိုၿပဳၿပင္ထိန္းသိမ္းရမလဲ။ အထူးသၿဖင္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမႈေရးလုပ္ေနသူ မ်ားအေနၿဖင္႔ ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားသင္႔ပါသည္။ ကြယ္လြန္သြားေသာ ေဒါက္တာေန၀င္းေမာင္၏ စကားေလးကို ကိုးကြယ္ ခ်င္ပါသည္။

….အရာရာတိုင္းကို ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္လို စဥ္းစား… သူ႔ေနရမွာ ကိုယ္သာဆိုလွ်င္ ဘာလုပ္မလဲ… ေနာက္ၿပီး အရာရာတိုင္းကို ကိုယ္နဲ႔ ဆိုင္တယ္လို႔ သေဘာထား…..

အလြန္ပဲ မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ပလက္၀ ခူမီးေဒသမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ႔ ဧည္႔သည္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေရာက္တုန္းေရာက္ခုိက္ အိမ္ရွင္ခူမီးတိုင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ စိတ္ပူမိပါသည္။ ရင္လည္း ေလးမိပါသည္။ ယခုအခ်ိန္သည္ အခ်ိန္ေကာင္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္ကတည္းက ၄င္းကိစၥအတြက္ ၿပင္ဆင္သင္႔သည္႔ ကိစၥမ်ားကို ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားဖို႔ လိုအပ္သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။

Social Institutional Development

ပထမ ၿပင္ဆင္ရမည္႔ ကိစၥမွာ ေဒသတြင္း social institution မ်ား အားေကာင္းလာေအာင္ လုပ္ရမည္ၿဖစ္ပါသည္။ ခူမီးေဒသ၏ အားသာခ်က္မွာ ေဒသအတြင္ social institution မ်ား ရွိေနၿခင္းပင္ ၿဖစ္ပါသည္။ ဘာသာေရးကို အေၿခခံၿပီး ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူမႈေရးကို အေၿခခံၿပီးေသာ္လည္းေကာင္း အဖြဲ႔အစည္းမ်ား စုစည္းမႈမ်ား အားေကာင္းေနပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ တခ်ဳိ႔ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ လူငယ္မ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈကို ၿငင္းဆန္တတ္ၾကသည္။ power ၏ သေဘာတရားအရ ေနရာတခုတြင္ အစဥ္အၿမဲ တာ၀န္ယူေနၾကေသာ တာ၀န္ယူခဲ႔ၾကေသာ လူမ်ားသည္ ေၿပာင္းလဲလာေသာ ေခတ္၏ ေၿပာင္းလဲမႈကို ၿငင္းဆန္းတတ္ၾကသည္။ power အေပၚတြင္ သာယာတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ လူထု၏ သေဘာထားခံယူခ်က္ႏွင္႔ တၿဖည္းၿဖည္း ကင္းကြာလာၿပီး social institution မ်ားသည္ တၿဖည္းၿဖည္း အားနည္းလာသည္ဟု ထင္ၿမင္မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ေဒသအတြင္းရွိ အဖြဲ႔အစည္းအားလုံး တိုးတက္မႈအတြက္ Social Institutional Development ကို အထူးအေလးဂရုၿပဳ လုပ္ေဆာင္ေစလုိပါသည္။ ဥပမာအားၿဖင္႔ အဖြဲ႔အစည္းတိုင္း စနစ္တက် တိုးတက္ေစရန္ Organizational Capacity Assessment/Appraisal လုပ္ၿပီး Organizational Capacity Development မ်ားကို လုပ္ေပးေစခ်င္ပါသည္။ ထို႔အၿပင္ အဖြဲ႔အစည္းအခ်င္းခ်င္းအတြက္လည္း မတူတာမ်ားကို ခဏထားၿပီး အားလုံးသေဘာတူညီသည္႔ ခူမီးေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဆိုသည္႔ ရည္မွန္းခ်က္အတြက္ အလုပ္တာ၀န္မ်ားကို ခြဲေ၀ၿပီး လုပ္သင္႔သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။  

Social Defense Mechanism

ကၽြန္ေတာ္သည္ လူငယ္ဘ၀ကတည္းက လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္လာခဲ႔သူပီပီ လူငယ္မ်ား၏ ဦးေဆာင္မႈ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို အထူး အေလးၿပဳ တန္ဖိုးထားပါသည္။ ယခု ပလက္၀တြင္ ရွိေသာ လူငယ္မ်ားကိုလည္း ခူမီးေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး အတြက္ အထူးအေလးထားပါသည္။ လူငယ္မ်ား ဦးေဆာင္မွသာ ၿဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ၄င္းလူငယ္မ်ားကို ေလ႔က်င္႔ေပးသည္႔ ၿပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးသည္႔ ေနရာတစ္ခု ပလက္၀ၿမိဳ႔တြင္ ရွိသင္႔သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ ၄င္းေနရာတြင္ လူငယ္မ်ားကို ကြန္ၿပဴတာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ခူမီးစာေပႏွင္႔ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားအၿပင္ လူငယ္အၿမင္ဖြင္႔သင္တန္းမ်ား၊ လူငယ္မ်ားစုေ၀းၿပီး စုေပါင္းအလုပ္လုပ္တတ္သည္႔ အေလ႔အထမ်ားအၿပင္ ေခတ္ႏွင္႔ အထူးလိုအပ္လွ်က္ရွိသည္႔ အီးေမးလ္၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ သာသာရပ္စသည္တို႔ကို ေလ႔က်င္႔သင္ၾကားေပးေစခ်င္ပါသည္။ ထို႔ၿပင္ ထူးခၽြန္သည္႔ လူငယ္မ်ားကို ရန္ကုန္ရွိ တၿခားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသုိ႔ လည္းေကာင္း၊ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္ရွိ တၿခားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသုိ႔လည္းေကာင္း ၊ ထိုင္းနိုင္ငံႏွင္႔ အၿခားနိုင္ငံမ်ားရွိ တလသင္တန္းမ်ား သုံးလသင္တန္းမ်ားကို ေစလႊတ္ေပးၿခင္းအားၿဖင္႔ ၄င္းတို႔၏ အသိအၿမင္မ်ား ပိုၿပီး တိုးတက္လာမည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ 

Local Media Development

ယခုဆိုလွ်င္ ခူမီးလူငယ္မ်ား ဦးေဆာင္ၿပီး Khumi Media Group ဆိုၿပီး လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနပါသည္။ ၄င္းအခ်က္ကိုလည္း ေဒသအတြင္း ပိုမိုအားေကာင္းလာေစရန္ printed media ကို အသုံးၿပဳေစခ်င္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင္႔ ဆိုေသာ္ ေဒသအတြင္း လူမ်ားအတြက္ အြန္လိုင္းမီဒီယာကို အသုံးၿပဳနိင္လွ်င္ေတာင္မွ တနာရီလွ်င္ တေထာင္က်ပ္မ်ွ ေပးေခ်ရေသာ အင္တာနက္ ကုန္က်စရိတ္မ်ား၊ အြန္လိုင္းခ်ိတ္ဆက္မႈမ်ားေၾကာင္႔ ေမွ်ာ္လင္႔ထားသေလာက္ ခရီးမေပါက္ေသးဟု ယူဆမိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ အြန္လိုင္းတြင္ တင္ၿပေဆြးေႏြးထားေသာ သတင္းမ်ား ေဆာင္းပါးမ်ားကို တလတခါ စာေစာင္အေနၿဖင္႔ စုေ၀းထုတ္ေ၀းၿပီး ေက်းလက္ေဒသရွိ ခူမီးလူမ်ဳိးထံ အေရာက္ ၿဖန္႔ေ၀ေပးသင္႔ပါသည္။

ဧည္သည္႔တစ္ေယာက္ အေနၿဖင္႔ ထင္ၿမင္ယူဆခ်က္မ်ားသာ ၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္လည္း ေဆြးေႏြးစရာအခ်က္မ်ား ရွိပါေသးသည္။

ေလးစားစြာၿဖင္႔ 

ခ်င္းေတာင္ ေမာင္ထြန္း