ေတာင္တန္းကေမြးတဲ႔ျမိဳ႔

စိမ္းညိဳ႕ညိဳ႕ေတာင္တန္း
အေနာက္ျခမ္းအရပ္က
လက္ေခ်ာင္းပမာ ယွက္သြယ္
ဖက္ဆြတ္ေတာင္စြယ္ၾကား
မျမင္ကြယ္ရာခိုကပ္
ျမိဳ႕ရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ
စီး၀င္သြားတဲ႔ျမစ္…။
ယပန္း…တဲ႔
ကစၧပနဒီလား ေခၚေသးရဲ႕
ကုလားတန္လား ေခၚေသးရဲ႕
သံုးမည္ရျမစ္ကေလး
ကမ္းနံေဘးေပၚေမးတင္
ေတာင္စဥ္ေတြ၀န္း၀ိုက္
ေတာင္တန္းရဲ႕၀မ္းဗိုက္က
ေထြးပိုက္ခံရတဲ႔
ျမိဳ႕ကေလး…။
လိေမၼာ္လည္းခ်ိဳတယ္

ေခါင္ရည္လည္းခ်ိဳတယ္
သဇင္လည္းေမႊးတယ္
စိမ္႔စမ္းေရလည္းေအးတယ္
မီးဖိုနံေဘးမွာ
ေခါင္ရည္ေတးနဲ႕မိတ္ဆက္
ရင္ဘတ္ခ်င္းအေႏြးဓါတ္
လက္ခ်င္းယွက္ခ်စ္ခင္
ျပာလြင္လြင္စိမ္းစို
ဘယ္ေတာ့မွမအိုမယ္႔
ေတာင္ေပၚသူအပ်ိဳမ
ပလက္၀ျမိဳ႕ေလးေပါ့
ေသြးခ်င္းတို႔ဌာေန
သစ္ခြပန္းတို႔လန္းရာေျမ…။
ေရၾကည္စမ္းရယ္
စိမ္းျမေတာတန္းရယ္
အလြမ္းသင့္ေပါင္းဖက္
ရင္ဘတ္ခ်င္းကူးလူး
ႏွင္းခူးတဲ႔ေန႔မ်ားမွာေပါ့
ျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ေကသာဦးဆို
ေတာင္စိုေတြအေဖြးလိုက္
ႏွင္းၾကိဳက္ပန္းေတြ မဟုတ္လား…။

ပန္းၾကိဳက္သူပင္ျမင့္မွန္း
မလွမ္း၀႔ံဒ႑ာရီ
အတည္ေပါက္ေနာက္ဖူးခဲ႔
ကြယ္…….တကယ္တဲ႔
သူတို႔ရဲ႔ ခ်စ္ျခင္းသစၥာ
ေမတၱာခ်င္းတံု႔ႏွင္းပံုမ်ား
ေအာက္ခ်င္းဌက္ေမာင္ႏွံလို
ရာဇ၀င္မွာ ဂႏၱ၀င္ဆန္ခဲ႔
သစၥာရွင္ျမိဳ႔ရဲ႔ အတိတ္
လြမ္းစရာေတြ ရိုးတိုးရိပ္တိတ္နဲ႔…။
ျမိဳ႔ေလးေရ…
တစ္ခါတစ္ခါ မင္းကိုၾကည့္ျပီး
သနားခ်စ္” ခ်စ္မိတယ္
ေႏြဦးႏွစ္သစ္တိုင္း
ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုး တူးျခစ္ေအာင္
မီးေလာင္ျမွိဳက္ခံ
ေကာက္ပဲသီးႏွံဆန္စပါး
ေပါမ်ားေ၀ေစတနာဖက္
ေခတ္အဆက္ဆက္တူးဆြေစခဲ႔
သဘာ၀မိရိုးဖလာ
ေရြ႔ေျပာင္းေတာင္ယာတဲ႔…
အခုထိ
ရိုးရာထဲမွာ တိမ္းမူးေနတုန္း…။
ေတာင္တန္းကေမြး
ေတာင္တန္းေသြးနဲ႔ လန္းဆန္း
ႏွစ္သက္တမ္းရာေက်ာ္ခဲ႔
ျမိဳ႔ေလးရဲ႔လမ္းခရီး
ခူမီး ၊ မရာ ၊ ေခါင္စို
ယပန္း ၊ ကီမို ၊ ေတာင္စို ၊ သဇင္
သစၥာရွင္ေအာက္ခ်င္းဌက္
အေသြးအသက္ အကိုင္းအခက္
လက္ယွက္ထိုး ေရာက္စံုအဆင္နဲ႔
စိမ္းျမျမေတာင္တန္း
အေနာက္ျခမ္းအရပ္က
ျမိဳ႔ေလးေရ…
ႏွစ္ေထာင္ေသာင္းမက
ထာ၀ရတည္ေစ ဆုေခြ်ခဲ႔ပါရဲ႔…။

ျမကဗ်ာ