ခူမီးအမ်ဳိးသမီးမ်ားနဲ႔ ပညာေရး

၂၁ ရာစုမွာ ခူမီးအမ်ဳိးသမီး ပညာတတ္ဦးေရ တိုးတက္လာတာ ဝမ္းသာစရာျဖစ္ေပမယ္႔ ခူမီး အမ်ဳိးသားမ်ားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ ခူမီးအမ်ဳိးသမီးမ်ား၏ ပညာတတ္ေျမာက္မႈ ရာခိုင္ႏႈန္းမွာ မ်ားစြာကြာျခားေနပါတယ္။ ခူမီး အမ်ဳိးသမီးမ်ားလဲ ခူမီးအမ်ဳိးသားမ်ားလိုပဲ ပညာတတ္ အေျမာ္အျမင္က်ယ္ၾကပါတယ္။ အခု လက္ရွိ ပလက္ဝျမိဳ႔နယ္ရဲ႕ ျမိဳ႔နယ္ပညာေရးမွဴး ဆရာမၾကီးေဒၚ ဆာဆု ဟာ ခူမီးအမ်ဳိးသမီး ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔အတူပဲ ပညာေရးဝန္ထမ္းဘက္မွာ လယ္/အုပ္၊ ထက္/ျပ၊ လယ္/ျပ၊ မူ/အုပ္၊ မူလတန္းျပ ဆရာမမ်ားအျဖစ္ အသီးသီး ပါဝင္လာၾကပါတယ္။ ထို႔ျပင္ က်န္းမာေရး ဘက္တြင္လဲ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳ၊ သားဖြားစသျဖင္႔ ပါဝင္ၾကျပီး INGO, NGO နဲ႔ အျခားလူမႈေရးအဖြဲ႔ အစည္းဘက္မွာလဲ ခူမီးအမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါဝင္ေနၾကပါတယ္။ ဘာသာေရးဆိုင္ရာဘက္ေတြလဲ ဓမၼပညာနဲ႔ မဟာဘြဲ႔ရတဲ႔သူမ်ား ရွိလာၾကျပီး က်မ္းစာေက်ာင္းမ်ားတြင္ စာပို႔ခ်သူ၊ အသင္းေတာ္ေတြမွာလဲ ေနရာယူလာၾကတယ္။ဒါေပမယ္႔ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက

ခူမီးအမ်ဳိးသမီး အမ်ားစုဟာ ပညာမတတ္ဘဲ ရွိေနၾကဆဲ။ မ်က္ကြယ္ျပဳခံရဆဲ။  ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ခူမီးအမ်ဳိးသမီးမ်ား ဥာဏ္ရည္ မမီလို႔မဟုတ္ပါ။ တခ်ဳိ႔ ခူမီးအမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ ခူမီးအမ်ဳိးသားမ်ားနဲ႔ တန္းတူ မိဘမ်ားက သားနဲ႔ သမီးအေပၚ ခြဲျခားမႈရွိျခင္းေၾကာင္႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႔မိဘမ်ားေတြက သားနဲ႔ သမီးကို ခြဲျခားရွိမရွိဘဲနဲ႔ တန္းတူ အခြင္႔အေရးေပးၾကေပမယ္႔ တခ်ဳိ႕ မိဘေတြက သားကိုပဲ ဦးစားေပးျပီး သမီးရဲ႕ ပညာေရးကို မ်က္ကြယ္ျပဳတတ္ၾကတယ္။ 

တခ်ဳိ႔မိဘမ်ားက “သမီးကို ပညာေတြ သင္ေပးေနရင္လဲ သူမ်ားအတြက္ပဲ။ သူ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားရင္ ငါတို႔အတြက္ဘာမွ မရွိေတာ႔ဘူး။ သူမ်ားရဲ႕ လူျဖစ္သြားမွာပဲ။ စာေရးတတ္ ဖတ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးရင္ ေတာ္ပါျပီ။ သားကိုပဲ ပညာသင္ေပးမယ္” ဆိုတဲ႔ စကားေတြကို ခူမီးလူၾကီး မိဘေတြ ေျပာတာကို မၾကာခဏၾကားဖူးတယ္။ စာေရးတတ္ဖတ္တတ္တဲ႔ အဆင္႔ဆိုတာကို တခ်ဳိ႔မိဘေတြက မူလတန္းအဆင္႔ ပညာေရးေလာက္ပဲ သိၾကတယ္၊ တကယ္တမ္းေတာ႔ မူလတန္းအဆင္႔ ပညာေရးေလာက္ကို စာေရးတတ္ ဖတ္တယ္ဆိုတဲ႔ အဆင္႔နဲ႔ မသတ္မွတ္နိုင္ပါဘူး။ ျမိဳ႔ေပၚက ေက်ာင္းသား/သူေတြအတြက္ေတာ႔ မူလတန္းအဆင္႔မွာ စာေကာင္းေကာင္း ဖတ္တတ္ေရးတတ္ျပီ ျဖစ္ေပမယ္႔ ေတာရြာက ေက်ာင္းသား/သူေတြက မူလတန္းမကလို႔ အလယ္တန္းအဆင္႔ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား (တခ်ဳိ႔ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား/ သူမ်ား) ပါ ျမန္မာစာကိုပင္ ေျဖာင္႔ေအာင္ မဖတ္နိုင္ၾကေသးပါ။ တခ်ဳိ႔မိဘေတြရဲ႕ အျမင္ က်ဥ္းေျမာင္းျခင္း ေၾကာင္႔ ခူမီးအမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ ပညာေရးဟာ တိုးတက္လာျခင္း မရွိေသး သေလာက္ျဖစ္တယ္၊ မိဘေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သမီးကို ပညာေတြ သင္ေပးရင္လဲ အိမ္ေထာင္ျပဳသြားရင္ သူမ်ားအတြက္ပဲ ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားကရွိေနေတာ႔ သမီးကို ပညာမသင္ေပးခ်င္ေတာ႔ဘူး၊ ဒီေတာ႔ ဘယ္လိုလို႔ ပညာတတ္တဲ႔ အမ်ဳိးသမီး၊ အမ်ားနဲ႔ တန္းတူ ရင္ေပါင္တန္းနိုင္တဲ႔ အမ်ဳိးသမီးဆိုတာ ရွိမလာနိုင္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ သူမ်ားအတြက္ပဲဆိုတာ စကားဟာ လုံးဝ မွားတဲ႔ အေတြးအေခၚျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တယ္၊ ကိုယ္႔သားသမီးမွာေတာင္မွ ခြဲျခားတဲ႔ စိတ္ထားရွိတဲ႔ မိဘေတြဟာ အင္မတန္မွ အျမင္ ေသးသိမ္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ မိဘဆိုတာ သားသမီးေတြရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ ပီတိ ျဖာတတ္ၾကတဲ႔ သူေတြျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ အခုလို သားကိုပဲ ပညာသင္ေစျပီး သမီးရဲ႕ ပညာေရးကို အားမေပးျခင္းဟာ သားသမီးခ်င္းကို ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္းတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ကိုယ္႔သားသမီးကို ခြဲျခားဆက္ဆံေနတဲ႔ မိဘေတြဟာ အျမင္က်ဥ္းေသးလို႔ပဲျဖစ္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္႔ဇာတိရြာမွာ အဲဒီတုန္းက ဆယ္တန္းေရာက္တဲ႔ အမ်ဳိးသမီးဆိုလို႔ ေတာ္ေတာ္ ရွားပါးေနပါေသးတယ္။ အဲဒီခါ ကြ်န္ေတာ္႔ အစ္မက ဆယ္တန္း ေရာက္ေတာ႔ ရြာက လူေတြက အေဖ႔ကို အမ်ဳိးအမ်ဳိးေျပာၾကတယ္ “ဆရာေရ…သမီးကို ပညာေတြ သင္ေပးေနရင္လဲ သမီး အိမ္ေထာင္ျပဳသြားရင္ ဆရာ႔အတြက္ ဘာအက်ဳိးရွိမွာလဲ..သူမ်ားရဲ႕ လူျဖစ္သြားမွာပဲ…ဆရာ႔မွာ သားေတြ အမ်ားၾကီးရွိတာပဲ သားေတြကိုပဲ ပညာသင္ေပးေပါ႔”တဲ႔။ ျပီးေတာ႔ အစ္မက ဓမၼတကၠသိုလ္ တက္ျပန္ေတာ႔ လူေတြက အေဖ႔ကို ေဝဖန္ၾကတာ အဆုံးနိုင္ေတာ႔ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ သိရသေလာက္ဆိုရင္ တစ္ရြာလုံးမွာ အခုထိ ဆယ္တန္းေရာက္တဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ မရွိေသးဘူး။ ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုရင္ မိဘေတြက သမီးေတြကို မူလတန္းေအာင္တာနဲ႔ ေက်ာင္း ထြက္ခိုင္းလို႔ပါပဲ။ သမီးပ်ဳိအရြယ္ေရာက္ရင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္၊ အတြင္းဖိုး( vang) ရမယ္ဆိုတာပဲ ေလာက္ပဲ မိဘေတြက နားလည္ၾကတယ္၊ တခ်ဳိ႔ၾကျပန္ေတာ႔လဲ မိဘေတြက ေငြေၾကး အဆင္မေျပတဲ႔ၾကားက သားသမီးေတြ ပညာတတ္ျဖစ္ပါေစဆိုျပီး အတတ္နိုင္ဆုံး ၾကိဳးစားရွာေဖြျပီး ေက်ာင္းထားေပးၾကတယ္၊ ဒါေပမယ္႔ အလယ္တန္း၊အထက္တန္းေရာက္တာနဲ႔ ရည္းစားထားျပီး ေက်ာင္းစာကို စိတ္မဝင္စားေတာ႔ဘူး၊ ဆယ္တန္းေအာင္ ေအာင္ပင္ စိတ္ကူးမရွိေတာ႔ဘဲ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ပဲ စိတ္ကူးေတာ႔တယ္။ ဒီေတာ႔ မိဘေတြက ေက်ာင္းထားေပးရတာလဲ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သလိုျဖစ္သြားတာေပါ႔။ ပညာသင္ေပးေပမယ္႔ ပညာမတတ္တဲ႔ မိဘေတြလိုပဲ ဓါးကိုင္ျပီး ေတာင္ယာခုတ္၊ ေပါင္းရွင္း၊ ေပါက္တူးဆြဲရတဲ႔ ဘဝကိုျပန္ေရာက္ရတာေပါ႔။ မိဘေတြက သားသမီးေတြကိုသူတို႔လို ေနပူမိုးရြာဒဏ္ မခံေစခ်င္လို႔ ေက်ာင္းထားေပးၾကတယ္၊ မိဘရဲ႕ ေစတနာကို နားမလည္တဲ႔ သားသမီးေတြက ဘာျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ မိဘေတြက ေက်ာင္း ထားေပးတယ္ဆိုတာကိုလဲ မစဥ္းစားေတာ႔ဘူး။ အဲဒီ အေျခအေနေတြေၾကာင္႔     တခ်ဳိ႔ မိဘေတြကလဲ သမီးကို ပညာမသင္ေပးဘူးဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းေျပာဆိုေနၾကတာကို ၾကားဖူးတယ္။ ေလ႔လာရသေလာက္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ မိဘေတြရဲ႕ အေတြးထဲမွာ သမီးဆိုတာ သူမ်ားအတြက္ပဲ ကိုယ္႔အတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ္႔လူမဟုတ္ဘူးဆိုတဲ႔ စိတ္ထားရွိၾကလို႔ သမီးေတြကို ပညာ မသင္ေပးခ်င္တာပါပဲ။ ျဖစ္သင္႔တာက မိဘေတြကိုလဲ အျမင္ပြင္႔လာေအာင္ေျပာျပျပီး မိဘက ေက်ာင္း ထားေပးတဲ႔ မိဘေတြရဲ႕ ေစတနာကို နားလည္ျပီး မိမိတို႔ အပိုင္းဘက္က ဘဝတိုးတက္ေရးကို ေရွ႔ရႈျပီး ၾကိဳးစားဖို႔လိုပါတယ္။ သို႔မွသာ ခူမီးအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ ပညာေရးဟာ ျမင္႔တက္လာမွာျဖစ္တယ္။

 

                     စြမ္းထက္ေမာင္ (သဇင္ေျမ) ေရးသားသည္။